Na de lancering van de oproep om de aankoop
van een broedkast voor slechtvalken op
’t Kiel te ondersteunen, stroomden de positieve reacties heel snel binnen. Meer
dan 75 mensen of families deden een flinke duit in het zakje en werden zo
officieel Slechtvalken-peter of –meter. Dat maakte het mogelijk om het licht op
groen te zetten voor de plaatsing. Op 4 december 2012 werd, met de vereende
krachten van Natuurpunt, Fir en Woonhaven een nieuwe woonst bovenop de 75 m hoge rode sociale woontoren in de Silvertopwijk
geïnstalleerd. Deze keer om de woningnood van de ‘bedreigde’ slechtvalken te verhelpen…
Reeds kort na de plaatsing werd de slechtvalk
dicht bij de broedkast opgemerkt. De specialisten van het FIR zagen de vogels
nog dezelfde dag een verkennende vlucht maken. Vanaf dan was het afwachten of
de slechtvalken zouden gebruik maken van deze nieuwe ‘penthouse’, en vooral hoe
ze zouden reageren op de grootschalige renovatiewerken die midden januari
zouden startten aan de derde Silvertoptoren.
Het was tijdens één van de twee
informatieavonden voor Silvertopbewoners en buurtmensen begin januari 2013 dat
Eddy Kempenaers iedereen verraste met zijn levendige getuigenis. Als bewoner
van een appartement in de rode Silvertopblok, op de 19e verdieping
(van de 20), gelegen aan de noordoostzijde, had hij enkele dagen voordien de
slechtvalk gespot op enkele meters van zijn raam, zittend op een stalen balustrade.
‘Ik keek zoals altijd naar buiten, en plots zag ik daar een grote vogel zitten.
Lichtgrijs met vlekken. Ik keek naar hem, hij keek naar mij en ik dacht bij
mezelf: Aha, gij zijt dus den nieuwe bewoner van ’t éénentwintigste verdiep!’
Ook heel wat andere aanwezigen toonden grote
interesse in het slechtvalkenproject, en beloofden mee te zullen uitkijken naar
de vogels. Er bleek ook een doorwinterde vogelaar te wonen in de Floris
Primsstraat, die zeker een mooi uitzicht heeft op de slechtvalken als ze
in/op de schoorsteen zitten. Het
buurtcomité van de Tentoonstellingswijk werd zelfs peter, en de aannemer
(Antwerpse Bouwwerken) bood aan om eventueel via de torenkraan foto’s te maken.
Om al de peters en meters te bedanken, maar
ook om het project nog meer bekendheid te geven bij de lokale bewoners,
organiseerde we op zondagmiddag 21 januari een Eerste Slechtvalken-Peter Moment
in de buurtontmoetingsruimte van Manus, onderaan de blauwe Silvertopblok.
Ondanks de hevige sneeuw daagden toch zo’n 100 mensen op, waarvan ca. de helft
peters en meters. Zij konden op één van de twee observatieposten het project,
de broedkast en de slechtvalken beter leren kennen. Er werd getuurd met
telescopen en verrekijkers, maar helaas gaven de slechtvalken die dag niet
thuis. Maar niet getreurd, het eenmalig te bezoeken ‘skydeck’ bood een prachtig
zicht op een sneeuwwitte stad dat niemand zal vergeten.
Beneden in het café werd het alsmaar voller, drukker en gezelliger. Met warme
choco, jenever, valk-bier en valken-taart erbij kon je vogelpikken (naar een
duif of een andere slechtvalkenprooi) of het’Rad van Forduif’ spelen. De
kleinsten kregen een kleurplaat met een slechtvalk op de ware grootte of konden
een mini-broedkast bouwen. En alle peters en meters kregen een unieke
projectbadge, een kaartensetje én een ‘plan van een slechtvalk’, een soort
educatieve poster die de schaal en de verhoudingen
van courante roofvogels en slechtvalken toont.
Uiteraard kon deze middag niet zonder de
vertelling van Eddy (wat hij nadien nog eens mocht overdoen voor het
ATV-nieuws), en een hartelijke dank aan alle medewerk(st)ers voor- en achter de
broedkast (en de tapkast).
Tenslotte
sloten we de activiteit af met een ludieke actie. Ter ere van de
architect van de ‘brutalistische’ Silvertoptorens, Jules De Roover, stonden we
samen een minuutje stil bij zijn werk en keken voor de laatste keer naar de
ruwe, stedelijke klif die zijn woontorens waren. Met zelfgemaakte zilvertoppige
hoedjes stapten we naar de Silvertop, van blok 2 naar blok 3, van hier naar ‘De
Roover’. Vervolgens draaiden we ons om. Nu keken we naar de rode blok, met
bovenop de nieuwe slechtvalkenkast. En om aan de slechtvalken, die toch nog
pleisteren op de niet-gerenoveerde blok, te tonen wat ze nu binnenkort moeten
doen, stapten we samen naar d’erover,
naar de toren-met-de-kast. Het zal dus niet aan ons gelegen hebben als de
valken niet wisten dat ze moesten verhuizen!
Achteraf in het café werden nog lange
gesprekken gevoerd over de oprichting van de vogelwerkgroep Ardea, informeel
gestart in december 2012, waarvan de actieve oprichters ook mee aan de basis
lagen van dit slechtvalkenproject. Het was dus eigenlijk al een
Ardea-activiteit avant-la-lettre!
Met de sneeuw brak de echte winter pas goed
aan en werd het rustig rond de Silvertops. De wekenlange vrieskou deert de
slechtvalken echter allerminst. Zolang zij maar hun duifjes kunnen vangen en
een beschutte, hoge rustplaats hebben. En die bleven ze allebei vinden,
afwisselend op de Silvertop 3 en de Christus Koningskerk. Zelfs de plaatsing van de 90 meter hoge torenkraan
en de start van de werken (afbraakwerken in en onderaan het gebouw) blijkt geen
hinder te vormen voor de roofvogels die hier al een tijdje rondhangen.
FIR-medewerker en slechtvalken-expert Manu De Hauwere merkte hier over op dat
slechtvalken enkele jaren geleden er zelfs in geslaagd zijn om 4 jongen groot
te brengen op een in werking zijnde havenkraan! Straffe kerels dus.
Joris Van Reusel, projectcoördinator
