Verslag bezoek cursisten
Vogeltrek
Op zaterdag 5 oktober
2013 vond de eerste praktijkles plaats van de door Natuurpunt Hobokense Polder
georganiseerde trektelcursus, met ondersteuning van Vogelwerkgroep ARDEA. De
boeiende theorie-lessen werden reeds de weken ervoor door Koen Leysen gegeven.
Om acht uur was er afgesproken aan de trappen naast Polderstad, en na het
academisch kwartiertje begaf een groep van een tiental mannen en vrouwen zich
richting trektelpost op de scheldedijk. Hier gaf Luc Van Schoor ons een korte
introductie in de praktijk van het trektellen, geassisteerd door enkele
collega’s met audio-apparatuur. Om negen uur was het dan eindelijk tijd om ons
onder de vaste ploeg te mengen en onze blik op de hemel te richten. Helaas was de mist een beetje een spelbreker.
Gelukkig had Luc Van Schoor ons er al in de theorieles meermaals op gewezen dat
trektellen een moeizame, koude en frustrerende bezigheid kan zijn, dus we waren
mentaal voorbereid. Ook had hij aangeraden vouwstoeltje, thee en eten mee te
nemen, wat vele cursisten ook gedaan hadden (ikzelf was naar gewoonte slecht
voorbereid en had slechts 25 cl koud water en een verkruimelde Prince-koek
bij). De krenten (want zo noemen we uitzonderlijke waarnemingen in de
trektelwereld) waren voor het begin en het einde van de sessie. Kwamen er iets
na negen twee grote zilverreigers zeer mooi en langdurig in beeld, dan waren
het de uren erna vooral hoog overvliegende graspiepers en vinken wat de klok
sloeg. Deze werden door de vaste klanten van de trektelpost veelal met het
blote oog waargenomen. Ikzelf was al blij dat ik af en toe een graspieper hoorde roepen, laat staan dat ik er veel zag.
Doch veel reden om te klagen was er niet, ondanks de mist was er toch zicht tot
over de Schelde, de temperatuur was voor begin oktober zeer aangenaam en we
bevonden ons urenlang in het groen en bij het water (waaruit om de één of
andere onduidelijke reden de hele voormiddag wél een flauwe mestgeur over de
dijk kwam rollen). Ook liep ik niemands telescoop omver, en was zelfs het
aantal loslopende honden op één hand te tellen. Tussen de onzichtbare kleine
vogeltjes door waren er ook onder andere sperwers, buizerden en een pijlstaart
te zien (in het totaal werden er die dag toch 37 verschillende vogelsoorten
geteld). Tegen twaalf uur werden we dan nog beloond met de krent van de dag:
een rode wouw die loom rondjes boven de trektelpost kwam cirkelen, en die door
ideereen mooi in beeld kon worden genomen (zelfs door mij). Nadien had iedereen
wel het gevoel dat het beste er vanaf was, en dat we de goden zouden tarten
mochten we op iets spectaculairders hopen dan de rode wouw. In groepjes dropen
we af richting zondags bezoek aan grootmoeder, sportveld of ligzetel. Kortom,
ondanks de mist en de niet erg talrijke vogelsoorten was het toch een leerzame
en ontspannende voormiddag op een zeer welkome trektelpost, die op een bepaald
moment uit wel twintig mannen en vrouwen van alle leeftijden bestond (dat het
die dag ook EuroBirdWatch was zal hier ook wel wat bij geholpen hebben).
Peter Ceulemans
